We kennen het allemaal: piekeren. Je bewustzijn vernauwt zich op een bepaald onderwerp dat je constant maar blijft herkauwen. Het kan ervoor zorgen dat je niet in slaap valt of dat je niet meer kunt genieten van de dingen om je heen. Geen wonder dat zoveel mensen bij de psycholoog dit als probleem aankaarten. Ik heb gemerkt dat bepaalde misvattingen over piekeren alleen maar meer olie op het vuur gooien.
Voor de zorgverzekering is het nodig dat ik labeltjes plak: iemand heeft dan bijvoorbeeld een depressieve stoornis, een angststoornis of een somatoforme stoornis. Ik heb mij altijd gestoord aan dat woordje stoornis. Alsof je gestoord bent. Het impliceert dat er iets mis is met je dat gerepareerd moet worden. Het komt vaak voor dat cliënten (en zelfs soms therapeuten) hiervan overtuigd zijn. Er ontstaat dan een probleem op een probleem: je voelt je al depressief en je hebt het idee dat dit afwijkend is. Maar niks is minder waar: je bent vastgelopen, maar niet kapot.
